Nieuws

In 2016 werd de wrattenbijter voor het laatst waargenomen in Het Nationale Park De Hoge Veluwe. Maar afgelopen voorjaar lieten enkele exemplaren van deze sprinkhaan zich ineens weer zien. In de zomer werden er zelfs een stuk of vijftien ontdekt. Bijzonder, want we gingen ervan uit dat de wrattenbijter uit het Park verdwenen was.

Regelmatig wordt in het Park geteld hoeveel wilde zwijnen en edelherten er zijn. Waarom is dat nodig en hoe gaat het tellen in zijn werk?

Bijzondere vondsten dit voorjaar en deze zomer in Het Nationale Park De Hoge Veluwe. De wrattenbijter en de zadelsprinkhaan – twee verdwenen sprinkhaansoorten – werden na jaren afwezigheid weer waargenomen.

Velen kijken er tijdens de zomer al naar uit, de hertenbronst die zich in de nazomer voltrekt. De mannelijke edelherten zijn in topconditie en meten zich vocaal en fysiek aan elkaar in de strijd om de gunsten van de hindes.

De afgelopen vier jaar deed Herman van Oosten onderzoek naar tapuiten in het Park. Dat mag vreemd lijken gezien het feit dat het laatste broedpaar in 2012 in het Park werd gesignaleerd. Als u de details kent is het onderzoek toch vanzelfsprekend.

Marjon Lambooij is Hoofd Fondsenwerving bij het Park. Wat houdt haar werk eigenlijk in? En waarom is de rol van fondsenwerver juist voor een organisatie als het Park zo belangrijk?

Iedere zomer telt een groep vrijwilligers, zes dinsdagen op een rij, de nachtzwaluwen in het Park. Dat doen ze aan de hand van het geluid dat de vogels maken, want nachtzwaluwen krijg je zelden te zien. De tellingen staan onder leiding van Jan de Beer.